Lieve ouder,
Als jouw kind worstelt met anorexia, begrijp ik hoe overweldigend en pijnlijk dit kan zijn. Het is een gevecht dat niet alleen je kind, maar ook jou en je hele gezin raakt. De onzekerheid, angst en machteloosheid die je voelt, zijn begrijpelijk. Het is belangrijk om te weten dat je niet alleen staat in deze strijd en dat er hulp beschikbaar is.
Wat kun je doen?
1. Luister en steun: Probeer er voor je kind te zijn zonder te oordelen. Vraag hoe het met ze gaat en laat ze weten dat je hun pijn en worsteling serieus neemt. Soms kan een luisterend oor al een verschil maken.
2. Zoek professionele hulp: Eetstoornissen zijn complexe psychische aandoeningen, en professionele hulp is essentieel. Ga langs bij je huisarts of kinderarts voor een doorverwijzing naar gespecialiseerde zorg. Centra zoals het **Centrum voor Geestelijke Gezondheidszorg (CGG)** of gespecialiseerde klinieken (bijvoorbeeld in UZ Leuven of UZ Gent) kunnen intensieve en gerichte hulp bieden.
3. Gebruik ondersteunende organisaties: Neem contact op met familieverenigingen zoals ANBN (Anorexia Nervosa - Boulimia Nervosa). Hier kun je terecht voor informatie en oudergroepen waar je kunt praten met andere ouders die hetzelfde meemaken. Het delen van ervaringen kan een enorme steun zijn.
4. Laagdrempelige hulp voor jongeren: Als je kind tussen 10 en 20 jaar oud is, kan TEJO een waardevolle hulpbron zijn. Zij bieden gratis therapie aan jongeren, in een veilige en vertrouwelijke omgeving. Dit kan een eerste stap zijn om je kind open te laten praten over wat ze doormaken.
Wat kun je beter vermijden?
1. Geen druk uitoefenen om te eten: Het lijkt misschien logisch om je kind te dwingen om te eten, maar dit kan vaak averechts werken en de spanning tussen jullie vergroten. Probeer in plaats daarvan de focus te leggen op de onderliggende emoties en angsten.
2. Niet focussen op uiterlijk of gewicht: Commentaar geven op gewicht of uiterlijk, zelfs met de beste bedoelingen, kan een eetstoornis versterken. Probeer te benadrukken dat hun waarde verder gaat dan hoe ze eruitzien.
3. Vermijd zelfhulp zonder professionele begeleiding: Hoewel het verleidelijk kan zijn om online oplossingen te zoeken of zelf thuis te experimenteren met voedingsplannen, is het belangrijk om te begrijpen dat eetstoornissen complexe aandoeningen zijn die professionele, multidisciplinaire zorg vereisen.
Lieve ouder, het belangrijkste is dat je de moed hebt om hulp te vragen, zowel voor je kind als voor jezelf. Wees niet bang om naar de huisarts te stappen of contact op te nemen met organisaties zoals de Zelfmoordlijn (1813) of Awel als je merkt dat er ook suïcidale gedachten spelen. Samen kunnen we deze moeilijke weg bewandelen en zorgen dat je kind de juiste ondersteuning krijgt om te herstellen.
Je bent niet alleen.
Met warme groet,
Wim jij.life