Hey, ik ben Jan,
En ik wil je iets vertellen over iets wat mij is overkomen, iets waar ik lang mee heb gezeten: pesten. Misschien heb jij ook wel eens te maken gehad met pesten, en als dat zo is, dan weet ik hoe lastig en verdrietig dat kan zijn. Maar weet je wat? Het kan beter worden, en dat wil ik je graag laten zien met mijn verhaal.
Toen ik in het 3de leerjqqr zat, begon het. Eerst dacht ik dat het gewoon grapjes waren, maar na een tijdje voelde het niet meer leuk. Kinderen maakten gemene opmerkingen over hoe ik eruitzag, lachten om alles wat ik deed en soms verstopten ze mijn spullen. Ik voelde me steeds slechter en wist op een gegeven moment niet meer wat ik fout deed. Waarom waren ze zo gemeen tegen mij?
Ik begon aan mezelf te twijfelen. Was ik niet goed genoeg? Hoorde ik er niet bij? Die gedachten maakten het nog moeilijker, en elke dag naar school gaan werd een zware opgave. Ik voelde me zo alleen.
Maar op een dag besloot ik het aan mijn moeder te vertellen. Ik had alles binnengehouden, maar toen ik thuis was, kwam het er allemaal uit. Ik vertelde haar hoe verdrietig en bang ik me voelde, en ik huilde, ook al wilde ik dat niet. Mijn moeder luisterde echt. Ze zei dat het niet mijn schuld was en dat ik niet alleen was. Ze gaf me een dikke knuffel en ineens voelde ik me iets beter, omdat iemand me begreep.
Samen met mijn moeder besloten we het aan mijn leraar te vertellen. Ik was zenuwachtig, maar mijn leraar was heel lief en luisterde goed. Hij zei dat we er iets aan konden doen. Hij ging het pesten bespreken met de klas, zonder namen te noemen. Hij wilde dat iedereen begreep hoe erg pesten kan zijn. In het begin was ik bang dat het niets zou helpen, maar langzaam begon ik te merken dat sommige kinderen aardiger tegen me gingen doen.
Het pesten stopte niet meteen helemaal, maar er veranderde wel iets. Ik begon nieuwe vrienden te maken, vrienden die mij accepteerden zoals ik ben. En weet je wat? Ik voelde me langzaamaan weer sterker. Ik besefte dat ik goed ben zoals ik ben, en dat niemand het recht heeft om mij minder te laten voelen.
Als ik nu terugkijk, ben ik trots op mezelf. Het was niet makkelijk, maar ik heb het pesten overwonnen. En nu wil ik jou iets vertellen: **je bent niet alleen**. Als je gepest wordt, weet dat er altijd iemand is die je wil helpen, zoals je ouders, je juf of meester, of een vriend. Praten helpt echt. En weet dat jij het waard bent om goed behandeld te worden, want jij bent bijzonder, precies zoals je bent.
Veel liefs,
Jan